-Szybko mi uciekasz.-Spojrzał na zegarek.- Jest dopiero po 6.- Patrzył na mnie i się uśmiechał. Matko ! Jak ja uwielbiam ten uśmiech.
-Trochę zgłodniałam. A poza tym muszę ci się jakoś odwdzięczyć i chciałam ci zrobić coś dobrego na śniadanie.
-Śniadanie może poczekać. Wolę jeszcze pospać.
-To śpij. A ja w tym czasie...
-Zostawisz mnie ?- Chłopak wszedł mi w słowo.
-Tak.
-A wiesz, że ci nie pozwolę.- Mówiąc to przyciągnął mnie do siebie jeszcze mocniej obejmując.
-Matko! Z tobą coś ustalać. Męczarnia.
-Nie gadaj tylko chodź jeszcze spać. -Popatrzyłam na niego. Miał zamknięte oczy.
-Nie wiem ja ty, ale ja się już wyspałam.- Próbowałam się mu wyrwać.
-Nawet na to nie licz. Ja się jeszcze nie wyspałem, więc zostajesz. Albo z własnej woli, albo będę musiał cię trzymać.
-No jaki nie wychowany.
-Możliwe, ale lubię chodzić wyspany. A teraz już cicho. Śpimy.
-Ehh... Ale wiedz, że jestem pamiętliwa.- Chłopak podparł się na łokciach i popatrzył na mnie. Uśmiechnął się i pocałował mnie.
-Tak. Ja też. A to na pewno zapamiętam.- Popatrzyłam mu w oczy. Już nie były smutne i przygaszone jak wczoraj wieczorem. Zaśmiałam się i zamknęłam oczy z zamiarem dalszego spania. Zayn pocałował mnie jeszcze raz i położył się obok. O dziwo znowu usnęłam.
Obudził mnie czyjś szept.
-Co on tu robi?
-Nie wiem Loui, ale najwyraźniej miał swoje powody.-No i wiadomo kto jest u mnie w pokoju. Liam i Louis. Nie otwierałam oczu. Byłam ciekawa co jeszcze powiedzą.
-Budzimy ich na śniadanie?
-Chyba powinniśmy. Jest za dwadzieścia jedenasta.
Zerwałam się z łóżka.
-Która?! Nie mogliście przyjść wcześniej? Zayn wstawaj! Masz 20 minut i jedziemy! Kurde mam tyle roboty! Ale najpierw zakupy. Dobrze, że wszystko spakowałam wczoraj. Zayn!
-No już zaraz. Po co ten pośpiech. Mamy cały dzień na te zakupy.
-No właśnie, że nie mamy. Wstawaj!- Chłopcy patrząc na nas wybuchnęli śmiechem.- A wy z czego HA?! Przecież też z nami jedziecie. Za 20 minut widzimy się wszyscy przy wyjściu.
Malik zwlekł się z łóżka i poszedł do siebie. To samo zrobili Liam z Louisem.
Prawie godzinę później byliśmy w drodze do centrum. Poszłoby szybciej, ale Zayn musiał ułożyć sobie włosy. Nawet mi to nie zajmuje tyle czasu. Na szczęście dotarliśmy do galerii w miarę szybko. Udaliśmy się od razu do sklepu z garniturami. Niecałą godzinę zajęło nam dopasowanie do nich odpowiednich garniturów. Następnym sklepem był sklep z dodatkami. Tam dobraliśmy maski na bal. Odwiedziliśmy też parę innych sklepów, ale tam nie kupiliśmy nic.
Około godziny 15 byłam w domu. Zadzwoniłam szybko po dziewczyny. Zjawiły się u mnie po 20 minutach zwarte i gotowe.
-Ok. Wszystko mam spakowane. Pojedziemy moim. Namioty są 3, więc nie będzie problemów typu "posuń się, bo nie mam miejsca".
-To dobrze. A oni o tym wiedzą i w ogóle gdzie nas zabierasz.- Odezwała się Amber.
-Muhaha. Niespodzianka. Chodźcie. Trzeba jeszcze ich spakować.
-Dobra chodźmy.
Zamknęłam dom. W garaży stał mój van. Sprawdziłam, czy na pewno wszystko mamy. Wyjechałyśmy z podwórka i podjechałyśmy pod dom zespołu. Weszłyśmy do środka i bez jakichkolwiek powitań ruszyłyśmy w stronę ich pokoi. Kimi do Nialla, Amber do Louisa, a ja do Zayna. Spakowałam go szybko. Zasunęłam torbę, gdy wpadł właściciel pokoju.
-Możesz mi powiedzieć co robicie?
-Niespodzianka. Zabieramy was na przejażdżkę. No nie patrz się tak. Sprawdź, czy nie chcesz wziąć jeszcze czegoś i złaź do salonu.- Podałam Malikowi torbę i wyszłam pakować następnego.
Po 20 minutach byliśmy w komplecie.
- Ładować się do samochodu. Porywamy was na małą wycieczkę. Tylko jeszcze wstąpimy po Danielle. Już jej pisałam. Ma czekać pod domem.- Zespól popatrzał na siebie niepewnie. Udało nam się przekonać ich do wyjazdu. Zapakowaliśmy się do vana i ruszyliśmy.
Danielle, tak jak pisała, czekała na nas z torbą w ręce na podjeździe. Chłopcy zrobili jej miejsce z tyłu.
-Przedstawiam wam Danielle Peazer.
-Cześć. Danielle.- Dziewczyna przywitała się ze wszystkimi i zajęła miejsce koło Kimi i Louisa.
Po 2 godzinach jazdy dotarliśmy na miejsce. Był to duży staw otoczony drzewami. W miejscu gdzie się zatrzymaliśmy znajdowała się duża polana z miejscem na ognisko. Pamiętam jak przyjeżdżałam tu z rodzicami. Zawsze spędzaliśmy tu wypady za miasto.
-Ładnie tu.- Odezwała się któraś z dziewczyn, kiedy wszyscy wysiedli z auta.
-Tak. Ale podziwiać będziemy później. Teraz się rozkładamy.- Otworzyłam bagażnik wozu i wyciągnęłam namioty.- Zielony jest trzy osobowy, brązowy dwu, a czerwony cztero, więc ten jest nasz. Do wybory do koloru. Mam nadzieję, że poradzicie sobie z nimi.- Mówiąc to wyciągałam materace, pościele i poduszki.
Zabrałyśmy się z dziewczynami za rozkładanie naszego namiotu. Poszło nam to w miarę sprawnie i po 15 minutach byłyśmy gotowe. Gorzej szło chłopcom. Zayn miał dzielić namiot z Liamem i Niallem, a Harry z Louisem. Tym ostatnim udało się rozłożyć namiot, ale pozostała trójka dalej kłóciła się o śledzie i linki. Nie mogłam już na to patrzeć. Dokończyłam rozstawianie namiotu.
-Ok. Najgorsze za nami. Chodźcie pozbieramy trochę drewna na ognisko.- Wszyscy wzięli się za zbieranie chrustu. Po 20 minutach mieliśmy sporą górę drewna. Rozpaliliśmy ognisko, a ja wyciągnęłam z samochody koszyki z jedzeniem. Było ich w sumie pięć. Znając możliwości Horana, może to nam nie starczyć do rana.-Pomyślałam.
-Mogłaś uprzedzić, to bym wziął gitarę. Weselej by było.- Na słowa blondyna zaśmiałam się i ruszyłam w stronę auta. Wyciągnęłam z niego trzy pokrowce z instrumentami. Jedną dałam Niallowi, a druga trafiła do Liama. Usiadłam między Kimi a Zaynem.
-To co gramy?
-Może coś spokojnego na razie, na rozgrzewkę?
-Jakieś propozycje?
-Hmm... Może jakąś waszą?- Spytała Kimi.
-Dobra. Little Things?- Zaczęliśmy grać. Nawet się zgraliśmy. Czasami ktoś zgrał za wcześnie, ale jakoś szło. Pośpiewaliśmy jeszcze trochę. Po jakiejś godzinie odłożyliśmy gitary i zaczęliśmy jeść. Tęskniłam za tym. Dawno nigdzie nie byłam poza miastem. Czas leciał szybko. Śmialiśmy się, gadaliśmy o głupotach, wygłupialiśmy się.
Nagle chłopcy wstali i odeszli kawałek. Patrzyłam na nich na chwilę, a potem zaczęłam gadać z dziewczynami. Naszą rozmowę przerwał krzyk jednej z nas. Spojrzałam w tamtym kierunku i zobaczyłam jak Kimi oddala się na rękach Nialla. Zerwałam się z miejsca nie dlatego, żeby za nimi biec. Pozostali biegli w naszą stronę, więc bez zastanowienia zaczęłyśmy uciekać. Z początku biegłyśmy razem, ale rozdzieliłyśmy się przy samym brzegu jeziora. Zatrzymałyśmy się dopiero, gdy usłyszałyśmy szum wody i przekleństwa. Wpadli. Zaczęłyśmy się śmiać. Pomogłyśmy im wyjść i zaprowadziłyśmy ich do ogniska. Z samochodu wyciągnęłam koce i ręczniki. Podałam każdemu po jednym, a na końcu podeszłam do Malika i przykryłam go ostatnim zestawem.
-Dzięki. Nie mogłyście krzyczeć "Uwaga, woda!"- Widać było, że chłopak cały się trząsł. Szkoda mi się go zrobiło.
-Nie. Żałujcie, że nie widzieliście swoich min.- Odpowiedziała Amber i zaczęła się śmiać. Zachichotałam, a chłopak spiorunował mnie wzrokiem.
-No co? To było zabawne.
Gadaliśmy dość długo. Popatrzyłam na wyświetlacz telefonu. Zbliżała się 3 w nocy. Chyba pora zacząć się rozchodzić. Odsunęłam się trochę od Malika i wstałam.
-Nie wiem jak wy, ale ja już usypiam. Jakbyście coś chcieli, to jestem w namiocie.
-I zostawisz mnie tak samego?- Spytał chłopak.
-Ależ oczywiście, że nie. Liam proszę, zaopiekuj się Zaynem.- Payne zasalutował mi i usiadł na wcześniej zajmowanym przeze mnie miejscu.
-Już mi lepiej, dzięki.- Uśmiechnęłam się i ruszyłam do namiotu. Przebrałam się w legginsy i luźny T-shirt. Włożyłam telefon pod poduszkę i usnęłam.
Taki sobie, ale nie chciało mi się pisać od nowa.
Może się spodoba :D
Tysiaxxx
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz